“The 8-Year Engagement” สร้างจากเรื่องจริงของคู่รักชาวญี่ปุ่น “ฮิซาชิ นิชิซาวะ” กับ “มาอิ นากาฮาระ” ที่วางแผนแต่งงานกันหลังจากคบกันมาได้ 1 ปี แต่แล้วว่าที่เจ้าสาวก็เกิดล้มป่วยกระทันหันจากอาการภูมิแพ้ตนเอง (NMDA) จนกลายเป็นเจ้าหญิงนิทราและเมื่อตื่นขึ้นมาก็จำเรื่องราวของเธอกับแฟนหนุ่มไม่ได้เลย อย่างไรก็ตาม ด้วยการเฝ้ารออย่างอดทนและไม่ยอมแพ้ของฮิซาชิ ในที่สุดพวกเขาก็ได้แต่งงานกันในปีที่ 8 นับจากที่พวกเขาเริ่มคบกัน
เนื้อหาในหนังก็ตามเรื่องย่อข้างบนนั่นแหละ และ Trailer ของหนังก็แทบจะบอกหมดทุกสิ่งทุกอย่างอยู่แล้ว ไม่มีจุดพลิกผัน จุดเซอร์ไพรส์อะไรทั้งสิ้น กระทั่งในช่วงเวลาที่น่าจะดราม่าสุด แทนที่จะขยี้ แต่หนังก็เลือกจะเล่าออกมาอย่างเรียบง่าย ดังนั้น “The 8-Year Engagement” จึงค่อนข้างเป็นหนังรักที่มีความเรื่อยๆ เอื่อยๆ ไปถึงเนือยสูง โดยเฉพาะในช่วงแรกที่หนังเริ่มเล่ามาตั้งแต่ครั้นที่ฮิซาชิกับมาอิพบกันเป็นครั้งแรก
แต่ก็ตามสไตล์ญี่ปุ่นแหละ หนังใช้ความเนือยๆ ซึมลึกกลายเป็นความหน่วงๆ ในช่วงครึ่งหลัง เคมีและการแสดงของพระนางช่วยได้เยอะทีเดียว อาจไม่ได้มีฉากที่ระเบิดอารมณ์โชว์พลังกันมากมาย แต่ทำให้รู้สึกได้ว่า พระเอกรักนางเอกมากแค่ไหนจริงๆ คำกล่าวที่ว่า “อยากดูหนังญี่ปุ่นแต่ไม่รู้จะเริ่มจากไหน ถาม “ทาเครุ ซาโต้” สิ” (ใครกล่าว…ตรูกล่าวเองนี่แหละ 555) เรื่องนี้ก็ยังยืนยันคำพูดนั้น แม้ The 8-Year Engagement อาจไม่พีคเท่าเรื่องอื่นๆ ของทาเครุ แต่ก็ยังคงรักษามาตรฐานในการรับงานได้ดีเยี่ยม ขณะที่ “ทาโอะ สึจิยะ” นางเอกของเรื่อง นี่ก็กลายเป็นรักครั้งใหม่ของเราได้เลย
ไม่แน่ใจว่าหนังตรงกับเรื่องจริงมากน้อยแค่ไหน แต่การที่หนังใช้คนเขียนบทคนเดียวกับที่เคยเขียน “Be with You” และ “If Cats Disappeared form the World” ก็ทำให้รู้สึกว่าหนังมีกลิ่นอายของ 2 เรื่องนั้นพอควร โดยเฉพาะเรื่องหลัง บุคลิกของฮิซาชิในเรื่องนี้ใกล้เคียงกับตัวเอกในเรื่องนั้นมาก (ซึ่งทาเครุก็เล่นบทนั้นเหมือนกันนั่นแหละ) ด้วยความที่เป็นคนที่ค่อนข้างดูมีความเป็นโลกส่วนตัวสูง เข้าสังคมไม่เก่ง แต่ก็ปฏิเสธคนอื่นไม่เก่งเหมือนกัน เป็นคนที่ดูไม่ค่อยแสดงอารมณ์จนดูเหมือนจืดชืด แต่ถ้าลองทำอะไรแล้ว ก็จะพยายามอย่างเต็มที่ถึงที่สุด ชอบที่หนังแทบไม่เล่าอะไรเกี่ยวกับภูมิหลังหรือครอบครัวของฮิซาชิเลยนะ เหมือนจะพยายามเน้นให้เห็นว่า มาอิคือโลกของเขาจริงๆ
ว่าไป การเล่าเรื่องอันเอื่อยเฉื่อยของหนังอาจเพื่อสะท้อนบุคลิกในแง่นี้ของฮิซาชิก็ได้ คือดูจบแล้วรู้สึกได้เลยว่า ฮิซาชิเป็น “ผู้ชายจืดชืดที่โคตรอบอุ่นจริงๆ”
เหนือสิ่งอื่นใด สำหรับเรา “The 8-Year Engagement” เหมือนจะเศร้าแต่จริงๆ มันคือหนัง Feel Good มากนะ เพราะมันทำให้เราเดินออกมาด้วยความรู้สึกดี ยิ่งมันสร้างจากเรื่องจริงด้วย ยิ่งทำให้รู้สึกว่า โลกนี้มันยังมีอะไรดีๆ สวยงามอยู่นะ คือการได้รู้ว่ามีใครคนหนึ่งทุ่มเทเพื่อใครอีกสักคนอย่างจริงจังและจริงใจ มันก่อให้เกิดกำลังใจในชีวิตจริงๆ
ป.ล. OST. เพราะมาก แต่ก็ตามสไตล์ญี่ปุ่น หาฟังเต็มๆ ยากจริงๆ
